Αρακέλ...

Όσο κι αν θέλω να σε κρατήσω,
φοβάμαι να σ’ αντικρύσω.
Όσο κι αν πεθαίνω να σ’ αγκαλιάσω,
ντρέπομαι στα μάτια να σε κοιτάξω.
Πονάω στη σκέψη σου και μόνο,
δε ξέρω αν σου προκάλεσα οργή ή πόνο.
Δεν έχω κάτι να σου πω,
ούτε τρόπο να δικαιολογηθώ.
Ελπίζω μόνος σου να μπορέσεις,
αν και δε χρωστάς να με συγχωρέσεις.
Να ξαναδώ το χαμόγελό σου,
και τη θέση μου να ξαναβρώ στον περίγυρό σου.