Λιμάνι

Ο κόσμος γύρω σου κινείται
μα εσύ έπαψες.
Η μια στιγμή έγινε αιωνιότητα
κι ύστερα πάλι.
Στέκεσαι στο κέντρο του κόσμου
και κοιτάς.
“Ως πότε;” σε ρωτάω, “Μέχρι να χαθείς.”
μου απαντάς.
Άνθρωποι βιάζονται, αμάξια χάνονται,
“Ακόμα σε βλέπω.Εσύ;”
Στέκεσαι στην προκυμαία, ακίνητος,
από άλλο κόσμο.
Στέκεσαι και νιώθεις το χέρι μου
στο δικό σου.
Κανείς δε σε παρατηρεί, δε σε βλέπει
αυτή την ώρα.
Μόνο εγώ, που απομακρύνομαι
και ξέρεις
πως νιώθεις τη ζέστη μου πάντα,
κιας είμαι πάντα μακριά.



http://ekpoiisi.blogspot.gr/2013/11/blog-post_8.html