Τρίτη...

Μια μοίρα, δύο, τρεις…
Γυρίζω αργά και είσαι εκεί.
Ρίχνω δεύτερο βλέμμα,
κενό, ντουβάρια παγωμένα.
Μου λείπει η συντροφιά σου
κι η πάντα ανοιχτή αγκαλιά σου.
Μου λείπουν οι αναμνήσεις
που δεν πρόλαβες ν’ αφήσεις.
Δε θυμώνω μαζί σου,
δεν ήταν ηθελημένη η φυγή σου.
Και δε θέλω άλλο να λυπάμαι
και τη συνέχεια μου να φοβάμαι…
Σου γυρνάω πάλι πλάτη,
και με σκέψη όχι άλλη,
μα είσαι πίσω και πάω μπροστά,
ήσουν η αρχή για να πάω μακριά…

http://ekpoiisi.blogspot.gr/2014/09/blog-post_9.html