Μια συνάντηση

      “Στεφανάκο, πρέπει να μιλήσουμε. Κυριακή στις 6, Εξάρχεια.”. Δεν ήταν σίγουρος τι είχε γίνει. Το ποσοστό αλκοόλης στο αίμα του και εκείνο το βράδυ ήταν αρκετά υψηλό.

Ξύπνησε το μεσημέρι της επόμενης. Διάβασε τα μηνύματα στο κινητό από το χθεσινό βράδυ. Τι έκανε; Είπε στη φίλη του επί δεκαετίας ότι ήταν ερωτευμένος μαζί της. Έκλεισε τα μάτια και ένας μορφασμός πόνου σχηματίστηκε στο πρόσωπό του. Δεν ήταν το hangover, αλλά μια ανάμνηση που πετάχτηκε στο μυαλό του. Θυμήθηκε τη φίλη του, τη Νίνα, Πριν δυο χρόνια, που είχε μάθει ότι ένας άλλος φίλος έτρεφε επίσης τέτοια αισθήματα για εκείνη και η Νίνα έγινε εξωφρενών. “Οι φίλοι είναι φίλοι. Δεν έχω φίλους άντρες για να βρω γκόμενο...” σαν να την ακούει...
     “Την Κυριακή; Αύριο; Τι έκανα ρε πούστη μου.” σκέφτηκε, ενώ ο πονοκέφαλος άρχισε να κάνει εντονότερη την παρουσία του. Δεν υπήρχε περίπτωση να μπορεί να την αντικρύσει στα μάτια και να την αντιμετωπίσει. Η λύση ήταν απλή, παρόλο που τον πονούσε: δεν θα πήγαινε. Ήξερε ότι από εδώ και πέρα τίποτα δε θα είναι όπως παλιά.